'O TEATRO - di Thomas Mugnano
'O TEATRO
'E luce se sò stutate...
'o core che va 'a vviento..
'na pacca ncopp' 'a spalla...
ch' è peggio 'e nu turmiento!
'O pubblico pepetèa...
aspetta 'a cchiù 'e n'ora...
ognuno se 'ntallèa
e 'o regista: “Guagliù è ora”!
Uh Madonna...se sta aizànne,
'o sipario s'è levate...
e mentre 'o pubblico applaude...
te sient' 'e cosce congelate.
Pò arriva 'o mumento...
tocca a me...'o Ddio che pena!
Tutt' 'e santi tiene 'a mmente
ecco 'o palco... so' 'e "scena" !
Pò te 'mpuoste... strigne 'e diente...
'e nu pienze cchiù a nisciuno,
riecet' 'a battuta e siente...
tutt' 'e sciate a uno a uno!
E chiste è ‘o mumento senza frene,
a ddò te siente n'istrione...
sì 'o padrone 'e tutt' 'a scena,
ma ched'è... so' nu' lione?
E 'a paura ca' sentive...
mentre 'o core te sbatteva...
mò è musica dint' 'o pietto...
è armonia che t'arrecrea!!
(THOMAS MUGNANO)
(@ diritti riservati. N. POSIZ. SIAE 169417 sezione DOR)
Commenti
Posta un commento